به بهانه حضور کرباسچی در گرگان !!!

شهرداری که سلطنت می کرد!

بعضی از تخلفات احراز شده به شرح

زیر می باشد: ۱-اختلاس مبلغ ۶۰۰/۲ میلیارد ریال به نفع

کارگزاران سازندگی. ۲- اختلاس مبلغ ۲۵۰ میلیون ریال به

نفع آقایان تاجران و تقوی منش. ۳- اختلاس مبلغ ۷۰ میلیون

ریال به نفع شخصی. ۴- اختلاس مبلغ ۹۰ هزار دلار

آمریکایی به نفع نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در

سازمان ملل متحد. ۵- مبلغ ۵۰۰ میلیون ریال به نفع تعدادی

 از مدیران وزارت کشور و به نفع شخصی. ۶- مبلغ ۶۰۰

میلیون ریال به نفع آقای عظیمی نیا- صفی نیا-…. ۷-

تضییع اموال و تصرفات غیر مجاز و غیر قانونی در وجوه

شهرداری به مبلغ ۳۵۹۱۱۴۸۱۹۰۰ریال.در نهایت با

استناد به ماده ۴۷ قانون مجازات اسلامی- رای نهایی گردید

و وی به دو سال حبس و ده سال انفصال از خدمات دولتی و

 پرداخت جزای نقدی و استرداد وجوه محکوم شد. برخی

محافل معتقدند که به دلیل ضعف قوه قضاییه- حفاظت

اطلاعات نیروی انتظامی و همچنین زرنگی کرباسچی غیر

 از موارد مطرح شده در دادگاه- تخلفات دیگری هم صورت

 گرفته بود که از دید آنها پنهان مانده است. مثلآ کرباسچی با

دادن تخفیف های کلان مانند فروش تراکم به برج سازان-

جرائم ماده صد و امثال آن به بعضی مراجعان موجب می

شد که آنها هم در زمان انتخابات به نحوی آن را جبران

نمایند. البته آقای کرباسچی وجود هرگونه اختلاس را انکار

می کند و معتقد است اختلاس به معنای برداشت به نفع

شخص یا جمع- به هیچ وجه وجود نداشته است.

 

غلامحسین کرباسچی:

از کرباسچی به عنوان مبتکر و بنیانگذار حزب کارگزاران یاد می شود که در حال حاضر سمت دبیرکلی این حزب را بر عهده دارد. وی در سال ۱۳۳۲ در قم متولد شد و دارای تحصیلات حوزوی و دانشگاهی می باشد. در زمان طاغوت به مدت ۳ سال در زندان به سر برد- مسئولیت های متعددی را بعد از انقلاب عهده دار بود که از آن جمله مسئولیت استانداری اصفهان و نمایندگی امام در ژاندارمری را می توان نام برد.  

 

به پیشنهاد عبدالله نوری (وزیر کشور وقت) در دوره اول ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی- کرباسچی به

تهران آمد و مسئولیت شهرداری تهران را متقبل گردید.

برخی دلیل آمدن او از اصفهان به تهران را بر اثر انبوه

شکایات مردم که نتیجه زیباسازی شهر اصفهان و فشار بر

 بعضی از اقشار بوده می دانستند و عده ای دیگر بازسازی

تهران با استفاده از تجربیات اصفهان را برای این امر ذکر

 می کردند. در آن زمان بحث انتقال پایتخت به علت

مشکلات عدیده ای که شهر تهران داشت- مطرح بود و در

هیئت دولت نیز تصویب شده بود که پایتخت از تهران به

نقطه ای دیگر انتقال پیدا کند. اما با پیشنهاد کرباسچی که

شهر تهران را قابل اداره می دانست- موضوع انتقال پایتخت

 منتفی شد و این امر مورد حمایت آقای هاشمی رفسنجانی

قرار گرفت و شهردار تهران را به هیئت دولت آورد تا با

مسائل کلان کشور آشنا کند و از تکروی در تهران بپرهیزد.

کارهای انجام شده توسط کرباسچی در طول مسئولیت وی

در شهرداری تهران را می توان به طور خلاصه چنین بیان

کرد: ۱- بالا بردن درآمد شهرداری و الگو شدن برای دیگر

شهرها. ۲-هزینه کردن ۶۰ تا ۷۰ درصد درآمد شهرداری

در کارهای عمرانی. ۳- اجرای طرح های بزرگی مانند:

پارک سازی- اتوبان سازی و ساختن محیطی تقریبآ مناسب

برای زندگی در شهر تهران. اما در کنار خدمات انجام شده

تخلفاتی نیز صورت گرفت که نهایتآ دامن گیر او شد. تعدادی

 از این تخلفات عبارت بودند از: ۱- خطرات و صدماتی که

 از طریق ساخت فرهنگسراها و سیاست های انجام شده در

 این زمینه به فرهنگ وارد ساخت. بدین معنی که کانون

مسائل فرهنگی از مساجد به سوی این مراکز سوق داده شد

و زمینه برای اختلاط دختر و پسر و کارهای غیر ارزشی

دیگر فراهم شد. ۲- مسلط کردن هم جناحی های خود بر

پست های کلیدی شهر تهران. ۳- گرفتن همیاری های

اجباری از شهروندان. ۴- اخذ پول های کلان از طریق

فروش مجوز تراکم های غیر علمی و مضر به ساختار

شهری. ۵- گرانی مسکن و محل کار و اجاره منازل و

مغازه ها به نحوی که در ۶ ماه اول مسئولیت وی قیمت و

اجاره مسکن به نحو چشمگیری افزایش یافت. ۶- از جمله

انتقاداتی که از سوی مخالفان و موافقان به مدیریت شهرداری

 در زمان کرباسچی ایراد شد- نوع مدیریت تمرکزگرا و

غیر دموکراتیک وی بوده است. بدین معنی که گفته شد با

مردم برخورد سلطنتی صورت می گرفت. آقای کرباسچی

ضمن رد این موضوع چنین می گوید: “شما مسلم بدانید که

برخورد سلطنتی منجر به تعریف مردم از مدیریت یک مدیر

نمی شود- اگر بنا بود مدیری سلطنتی برخورد کند و باز هم

موفق شد و مورد رضایت مردم- در این صورت مردم به

این سادگی سلاطین را از دست نمی دادند…. در هیچ دوره

ای از حیات شهرداری و در هیچ اداره ای از حیات

شهرداری و در هیچ اداره ای از ادارات این کشور به اندازه

دوران ۱۰ ساله ما تمرکز زدایی صورت نگرفته است. اما

نوع شکایات رسیده از طرف مردم به قوه قضاییه حکایت از

 برخوردهای تحکم آمیز شهرداری با مسائل شهری داشت.

آیت الله یزدی در تشریح تخلفات شهرداری چنین اظهار می

دارد: بالاخره شکل اولیه خود را پیدا کرد. شکایات متعدد-

درخواست شاکیان مورد اشاره و مردم و مراجعات کسانی

که می ترسیدند زندگی و مغازه و محل کارشان یا یا تیغه می

 شد- یا در فضای سبز قرار می گرفت- یا ساختمان بلندی

جلوی شان سبز می شد و حق حرف زدن و نفس کشیدن

نداشتند. در پی برخورد قوه قضاییه با این تخلفات در سال

۱۳۷۶- کارگزاران سازندگی با مسئله بسیار بغرنجی روبه

رو گردید. در آن موقع حدود ۱۰ نفر از شهرداران مناطق

مختلف تهران به اتهام رشوه خواری و حیف و میل بیت

المال دستگیر و بازداشت شدند. “ابریشم کار” مرد شماره دو

شهرداری- “قبه” معاون مالی و اداری و آشوری معاون فنی

عمرانی شهرداری و شش نفر از شهرداران مناطق مختلف

تهران از جمله بازداشت شدگان بودند. البته بعضی از آنها

ناخواسته و در اجرای برنامه های شهرداری به این ورطه

افتادند. در این زمان دامنه شکایات و نامه ها از مردم عادی

گذشته بود و نمایندگان- مسئولان و روحانیان نیز شکایت می

 کردند. در جریان رسیدگی به شکایات مربوط به شهرداران

مناطق تهران- مطالبی جدید مطرح می شد و همه را به

عهده شهردار تهران گذاشته و مجرم اصلی را شهردار

تهران می خواندند- به خصوص در تغییر کاربری ها-

تصرفات غیرقانونی در اراضی دولتی و مردمی- گرفتن پول

های بی حساب- فروختن غیرقانونی تراکم- که این شکایات

از ناحیه وزیر کشور- وزیر مسکن و شهرسازی- دفتر

رهبر انقلاب که از ناحیه مردم مراجعه کرده بودند- می

رسید. پرونده شهرداران و کشیده شدن پای کرباسچی به این

قضیه می توانست ضربه سنگینی برای حزب کارگزاران

باشد. لذا این گروه پرونده را با حساسیت بالایی دنبال می

کرد و در طول محاکمات- کار تبلیغاتی سنگینی را با توجه

به امکانات فراوانی که در اختیار داشتند- علیه قوه قضاییه و

روند محاکمات به راه انداختند. به علت حساس شدن قضایا-

مسئولان عالی رتبه نظام- به خصوص مقام معظم رهبری

در جریان مسائل قرار گرفتند و بر ادامه روند قضایی

پرونده تاکید شد. در نهایت با توجه به اتهام اختلاس و نص

صریح قانون که حداقل یک ماه بازداشت را برای این گونه

موارد در نظر گرفته است- در تاریخ ۱۵/۱/۱۳۷۷

غلامحسین کرباسچی بازداشت شد. به دنبال بازداشت

شهردار تهران و حساسیت موضوع- هیئت دولت در یک

جلسه ۵ ساعته آن را بررسی کرد و در پایان جلسه

مهاجرانی سخنگوی دولت و عضو موسس کارگزاران- طی

بیانات شدید اللحنی بازداشت کرباسچی را محکوم کرد. در

همین شرایط تبلیغات عظیمی از طرف طیف جبهه دوم

خرداد و گروه کارگزاران با استفاده از روزنامه هایی مانند:

همشهری- ایران- کار و کارگر- جامعه و روزنامه زن به

راه افتاد و در کنار آن رسانه های بیگانه نیز به دنبال اهداف

 خود به ااتهاب افکار عمومی دامن می زدند. پرونده از روند

 عادی خود خارج شد و برخلاف روال عادی از اولین

بازداشت تا صدور حکم نهایی حدود یک سال طول کشید.

 در تاریخ ۱۵/۲/۱۳۷۷ تعدادی از نمایندگان نامه ای را به

رهبر انقلاب نوشتند و ضمن دفاع از عملکرد کرباسچی

خواهان حل مسئله از سوی ایشان شدند. رهبر انقلاب در

جواب نامه آنها- ضمن تاکید بر دفاع مناسب از مدیران

اجرایی- از نمایندگان و مسئولان خواستند از التهاب آفرینی

در فضای ذهنی جامعه جلوگیری کنند و صلاح کشور را در

حل و فصل این امور در قوه قضاییه دانستند و اینکه صلاح

نیست احکام قضایی با انگیزه های مختلف مورد خدشه قرار

 گیرد. وقایعی در این مدت در روند پرونده رخ داد که به

منظور رعایت اختصار از ذکر آنها خودداری می شود.

جرائم احراز شده نهایی از سوی دادگاه تجدید نظر بعد از

تشکیل دادگاه بدوی و تجدید نظر در آخرین مرحله در شعبه

 ۳۴ دیوان عالی کشور- ضمن رد درخواست اعاده دادرسی-

حکم دادگاه تجدید نظر دادگاه عمومی تهران در تاریخ ۲۰/۲

/۱۳۷۷ نهایی شد.بعضی از تخلفات احراز شده به شرح

زیر می باشد: ۱-اختلاس مبلغ ۶۰۰/۲ میلیارد ریال به نفع

کارگزاران سازندگی. ۲- اختلاس مبلغ ۲۵۰ میلیون ریال به

نفع آقایان تاجران و تقوی منش. ۳- اختلاس مبلغ ۷۰ میلیون

ریال به نفع شخصی. ۴- اختلاس مبلغ ۹۰ هزار دلار

آمریکایی به نفع نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در

سازمان ملل متحد. ۵- مبلغ ۵۰۰ میلیون ریال به نفع تعدادی

 از مدیران وزارت کشور و به نفع شخصی. ۶- مبلغ ۶۰۰

میلیون ریال به نفع آقای عظیمی نیا- صفی نیا-…. ۷-

تضییع اموال و تصرفات غیر مجاز و غیر قانونی در وجوه

شهرداری به مبلغ ۳۵۹۱۱۴۸۱۹۰۰ریال.در نهایت با

استناد به ماده ۴۷ قانون مجازات اسلامی- رای نهایی گردید

و وی به دو سال حبس و ده سال انفصال از خدمات دولتی و

 پرداخت جزای نقدی و استرداد وجوه محکوم شد. برخی

محافل معتقدند که به دلیل ضعف قوه قضاییه- حفاظت

اطلاعات نیروی انتظامی و همچنین زرنگی کرباسچی غیر

 از موارد مطرح شده در دادگاه- تخلفات دیگری هم صورت

 گرفته بود که از دید آنها پنهان مانده است. مثلآ کرباسچی با

دادن تخفیف های کلان مانند فروش تراکم به برج سازان-

جرائم ماده صد و امثال آن به بعضی مراجعان موجب می

شد که آنها هم در زمان انتخابات به نحوی آن را جبران

نمایند. البته آقای کرباسچی وجود هرگونه اختلاس را انکار

می کند و معتقد است اختلاس به معنای برداشت به نفع

شخص یا جمع- به هیچ وجه وجود نداشته است. حزب

کارگزاران ماجرای کرباسچی را یک ماجرای سیاسی تلقی

می کند که برای ضربه زدن به آنها طراحی شده بود. زیرا

نتایج انتخابات شوراها موجب شد که جناح رقیب تصور کند

 اگر کرباسچی به زندان نرود- احتمال اینکه مجددا شهردار

 شود قوی خواهد بود. لذا این اراده تا حذف سیاسی

کرباسچی فعال تر شد. سرانجام پس از مدتی کرباسچی به

زندان رفت و پس از گذراندن حدود یک سوم از محکومیت

خود با نوشتن نامه ای به محضر مقام معظم رهبری

خواستار عفو شد که با عفو بقیه محکومیت زندان وی

موافقت شد و در بهمن ماه ۱۳۷۸ از زندان آزاد گردید.

آزادی وی باعث واکنش هایی- به خصوص در بین طیف

جبهه دوم خرداد شد- زیرا آنها از یکسو با تبلیغات خود از

او یک چهره مقتدر ساخته بودند و انتظار داشتند که ایشان

از مقام معظم رهبری درحواست عفو کند و از سوی دیگر

این به معنی پذیرش مجرمیتی بود که آنها سعی داشتند آن را

 انکار نمایند- شاید به همین دلیل بود که کرباسچی پس از

آزادی از زندان مورد بی توجهی آنان قرار گرفت- حتی

برخی از عملکرد گذشته خود در دغاع از کرباسچی ابراز

ندامت کردند.

منبع: هفته نامه صبح صادق- ۲۸تیر ۱۳۸۹